BLOG Danny | Strijder
Hoi allemaal!
Mijn naam is Danny Bats, ik ben 22 jaar oud, woonachtig in Veendam, gek op voetbal, oh, en ik weet nu al dat mijn leven binnenkort ophoudt. BAM.
Ruim vier jaar geleden, één dag voor mijn achttiende verjaardag, werden er twee hersentumoren geconstateerd. Vrijwel direct werd ik geopereerd, waarbij er één tumor is verwijderd. Nadat ik enigszins hersteld was van de operatie, was het tijd om de andere tumor aan te vallen met zes maanden chemotherapie en een flinke serie bestralingen. De keerzijde van al deze behandelingen werd al snel duidelijk.. Ik hield er een hersenletsel aan over en belandde in een revalidatiecentrum. Hier ging ik er vol voor om mezelf, zowel fysiek als mentaal, weer terug in vorm te trainen. Vol passie en strijdlust heb ik mezelf hierdoorheen weten te vechten. Vrede ermee hebben kon ik niet, dus ik probeerde de situatie te accepteren.
Hierna ging het lange tijd goed met me. Vooral fysiek begon ik langzaamaan mijn eigen weg weer te vinden, de passie voor mijn hobby’s kwam weer terug en tweeënhalf jaar lang kon ik weer even genieten van de positieve dingen in het leven. Ik ben dankbaar voor de mooie momenten die ik in deze periode heb mogen meemaken!
Op het voetbalveld in betere tijden
Maar toen was daar de beruchte 26 april 2018, de dag die alles wat ik weer had opgebouwd zou laten instorten bleek later. Op de controlescan was te zien dat de kanker was teruggekeerd, een enorme tegenslag… Een maand later is in samenwerking met het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis een punctie uitgevoerd in mijn rug, om te kijken of er verdere behandelmogelijkheden waren. De uitslag was positief: ik kwam in aanmerking voor verdere behandeling! Weer volgende er een zware periode met bestralingen en chemo’s, maar alles voor het goede doel en de blik vooruit op de toekomst. In december kwam het spannende moment… De scan zag er goed uit! Ik was mega blij! Eindelijk had ik het gevoel weer verder te kunnen met mijn leven, en alle dingen te doen die ik zo graag wilde doen. Sporten, mijn opleiding afmaken, werken, sociale activiteiten ondernemen; gewoon LEVEN!
Helaas was de blijdschap van korte duur… Al binnen een maand voelde ik twijfel in mijn lichaam, het leek wel alsof het toch niet goed zat. Dus toch maar weer onder de MRI scan door. Mijn grootste nachtmerrie werd werkelijkheid: er was weer tumoractiviteit te zien in mijn hoofd. Al snel werd duidelijk dat er nu toch echt weinig behandelopties over waren. Mijn wereld stortte compleet in… Nu al? Was dit dan echt mijn leven?!
Het enige wat de artsen me nog konden bieden was een zware chemo in pil vorm, die vooral nog levensverlengend zou kunnen werken, met slechts een heel kleine kans op genezing. Strijdlustig als ik ben, ging ik hier natuurlijk met volle hoop in. Maar na twee pilkuren moest ik toch echt toegeven aan de zware bijwerkingen en besluiten dat, gezien de kleine kans dat het aan zou slaan, dit niet meer te doen was.
Strijden tegen kanker is een oneerlijke wedstrijd. Als je geluk hebt heb je een gunstige start, maar als je pech hebt is de achterstand niet meer in te halen. Op 10 februari 2019 heb ik mijn laatste pillen ingenomen, en heb ik de strijdbijl begraven. De kanker had eigenlijk voor die tijd al de overhand genomen in mijn lichaam, en vanaf daar neemt de kanker langzaam de regie over mijn lichaam over. Ik moet het loslaten, maar ik wil het niet. Ik kan het niet accepteren. Het voelt zo oneerlijk, en ik kan er maar moeilijk de juiste woorden aan geven. Dit was niet zoals ik mijn leven voor me zag. “Ja, na regen komt zonneschijn. Maar daarna dus ook weer regen.”
Afgelopen zomer ging ik voor het eerst naar een AYA borrel. Hier ontmoette ik andere jonge mensen die kanker hadden (gehad). Ik zag hier dat ik niet de enige was wiens leven door deze vreselijke ziekte op z’n kop is gezet. Zodoende besloot ik mijn verhaal met jullie te delen. Blijf elkaar alsjeblieft opzoeken, steunen en versterken!
De strijd om regie over mijn lichaam en leven moet ik dan wel loslaten, maar de strijd om bekendheid rondom terminale jongeren gaat door! Mijn wens is dat er in de toekomst meer onderzoek gedaan wordt, om de levensverwachting van mensen zoals ik te vergroten. Het is niet normaal en niet acceptabel dat iemand van deze leeftijd dit moet meemaken. Én ik hoop ook dat mensen meer stil durven staan bij de impact die dit heeft op iemands leven. Meer begrip, respect en inzicht voor de gevolgen van kanker bij jonge mensen is zo ontzettend belangrijk!
Lieve mensen, deze strijder is uit gestreden. Voor mij is het op. Maar willen jullie mijn strijd voortzetten? Want iedere jongere die door deze hel moet gaan, is er ééntje teveel.
Oh en, vergeet niet te genieten van het leven en proost er nog eens eentje op mij!
Adios,
Danny
12 april 2019 @ 09:24
Wat een verhaal 😥
9 juni 2019 @ 19:39
Hallo echt diep geroerd door jou verhaal. Ik heb er geen woorden voor. Petje af dat je zo gestreden hebt en je verhaal hebt gedaan. Zodat een ieder weer even met de neus op feiten gedrukt wordt dat je blij moet zijn met het leven. Helaas voor jou en je familie dat je je dappere en moedige strijd niet gewonnen hebt😢.
Ik wens jou en je familie heel veel sterkte toe.
12 april 2019 @ 13:16
Wat heftig om te lezen, maar goed dat je dit opgeschreven hebt. Via de zijlijn, via vv wildervank hoorde ik van jouw situatie. Maar dit komt wel binnen. Respect voor een dappere strijder.
12 april 2019 @ 13:27
Geen woorden……wens jou,je ouders je zus en famillie heel veel sterkte..
Respect…..
12 april 2019 @ 13:38
Niet te bevatten Danny. Je bent een kanjer en je zit in ieders hart. RESPECT.
12 april 2019 @ 18:32
Mooi verhaal Danny…ik heb verder geen woorden. Sterkte voor jou..Anouk en jouw ouders. Ik zal vervolg bewust leven😔
12 april 2019 @ 18:49
Danny je bet echt een kanjer, een heuse échte strijder! Respect voor jou
12 april 2019 @ 20:31
Danny je hebt er alles aan gedaan om deze vreselijke ziekte te verslaan. Wat ben jij een vechter en de gedachte gaan dan ook naar de tijd dat we nog in de zaal een balletje stonden te trappen met Anouk en je vader. Dat dit jouw heeft moeten overkomen daar zijn geen woorden voor. Heel veel sterkte toegewenst voor jouw en je familie.
12 april 2019 @ 22:52
Diep respect voor jou Danny, hoe je hiermee omgaat en onder woorden kan brengen.
Je bent en blijft een topper.
Veel sterkte voor jullie allemaal.
13 april 2019 @ 00:53
Sterkte Danny! Je bent een topper!
13 april 2019 @ 08:08
Danny een zeer ingrijpend verhaal, heb het zelf van dichtbij mee moeten maken en herken het een en ander, wens je de tijd die je nog gegund is een tijd waarin je die dingen kunt doen die je graag wil doen samen met je naasten, vrienden en bekenden. Diep respect voor jou en je naasten
13 april 2019 @ 12:06
Respect voor jou Danny! Geëmotioneerd lees ik je bericht en ook al is het nieuws al een tijdje geleden bij ons binnengekomen…..zoveel respect voor jou, je ouders en je zus hoe jullie hiermee zijn omgegaan.
Danny je bent een kanjer, ik zie je nog steeds als die heerlijke voetbaljongen die met zoveel plezier alles beleefde, voor en na de wedstrijd. Je hebt je strijd gestreden, maar deze was niet meer te winnen. We denken met ons hele hart aan jou…..
13 april 2019 @ 13:51
Danny ….strijder….zoveel respect voor jou!
13 april 2019 @ 17:57
♥️
13 april 2019 @ 18:19
Danny, jouw verhaal raakt me diep.
En er komt een herinnering op naar de laatste wedstrijd die je zus Anouk speelde met de jongens van vv Wildervank voor ze naar Heereveen ging.
Een lach en een traan…
Wens jullie veel moed toe in deze heftige tijd!
13 april 2019 @ 20:47
En wat moet je dan nog zeggen,sterkte jongen
14 april 2019 @ 01:32
Danny jij bent en blijft onze allergrootste strijder!!
14 april 2019 @ 12:39
Lieve Danny,
Ik heb allen veel respect voor jou kanjer en natuurlijk voor je helle family. Zelf weet ook heel goed hoe is leven met ‘k’ kanker ook.
Maakt nog de mooiste van!
Sterkte & liefs & groeten!
14 april 2019 @ 12:52
Danny, Anouk, Wilma en Herman,
Heel veel sterkte, hier zijn geen woorden voor.
Jullie hebben gestreden wat jullie konden, respect…
14 april 2019 @ 23:34
Wat dapper en mooi geschreven zeg. Je hebt hiermee heel veel indruk gemaakt. Je bent een groots persoon!
20 juli 2019 @ 15:48
R.I.P grote strijder je hebt je best gedaan en sterkte voor de naaste familie en vrienden gecondoleerd
24 juli 2019 @ 23:56
Adios Danny,
Je hebt je strijd geleverd, mensen zeggen dat je dapper was, maar had je keus?
Zeker heb je je flink gehouden en ben je dapper geweest omdat je leven wou.
Leven zonder kanker, ik had het je zo gegund.
Rust zacht Danny, je hebt veel mooie dingen mogen beleven en gedaan.
9 januari 2020 @ 14:09
Ik lees dit stuk met tranen..mijn zoon 18 geworden en sinds zijn 16e een hersentumor. En jouw verhaal is mijn grootste angst voor mijn zoon.
Ik vind het zo knap dat je je verhaal hebt gedeeld. Dankjewel daarvoor.
Lieve Danny, waar je ook bent, ik hoop dat mijn Allah jou kalmte en rust kan geven en voor jou en je ouders zal ik du’a doen. Ameen.
19 juli 2020 @ 18:49
Danny topper, nu een jaar na het overlijden van jou heb ik nog steeds moeite met het verlies van jou! dit jaar samen met je vader jo13-1 doen en jou naam hoog houden. Danny wat ben jij een topper!❤️